Pastorale Brief

Leeuwarden, 20 maart

Beste broeders en zusters,

Het begon heel ver weg, in China, eind December, en we vonden het misschien allemaal wel wat overtrokken, de maatregelen die China op een gegeven moment nam: complete steden werden afgegrendeld, waarbij het ging om miljoenen mensen. Maar toen begon het virus ook buiten China de kop op te steken en op dit moment zijn er in 181 landen besmettingen geconstateerd, met 254.400 (officieel) besmette personen en 10.450 overledenen. We worden allemaal geconfronteerd met alle maatregelen die genomen worden en die elke volgende dag alweer anders kunnen zijn. En sommigen van ons hebben wel familie of vrienden, die het virus hebben, of misschien zijn we zelfs zélf al geraakt.

We kunnen mensen die ons dierbaar zijn niet meer opzoeken, en met verdriet zien we mensen in verpleeghuizen verstoken van elk bezoek. En sommigen maken zich terecht grote zorgen over hun inkomsten die plots wegvallen.

Er is angst, onzekerheid, bezorgdheid.

En een woord van Jezus als: “maak je dan niet bezorgd tegen de dag van morgen, want elke dag heeft zijn eigen kwaad” komt dan zomaar ineens in een heel ander daglicht te staan. 

Geloof kan geschokt worden, vertrouwen zomaar ineens voor een groot deel verdampen. En voordat we het weten voelen we ons ook nog eens heel schuldig daarover. Laten we dat laatste in ieder geval niet doen. Het kan jammer of pijnlijk voor jezelf (en je naasten) zijn als dat gebeurt, maar probeer begrip te hebben voor je eigen menselijke tekortkomingen of tekortschieten (zelfs in dat geloof of vertrouwen) en voor dat van anderen om je heen, ook van mede-christenen. Ja, het kan zomaar gebeuren, dat we heel lang – soms jaren – ‘staan’, maar dan toch ineens kunnen ‘vallen’. Val jezelf of elkaar dan niet af, maar beur elkaar of jezelf weer op. Draagt elkaars lasten, heb geduld met jezelf.

En probeer dwars door dat alles heen – zorgen, last, angst, praktische zaken, geloofstwijfel etc. – tóch ook je hart te blijven openen voor God én voor de mensen om je heen.

En gebruik daarbij alles wat je wordt aangereikt of wat voor handen is: luister wat vaker naar mooie of opbouwende, geloofsversterkende muziek en liederen, lees eens wat vaker dan anders bemoedigende gedeeltes in je Bijbel, probeer wat vaker (korte) gesprekjes te hebben met God, “zoek” elkaar op via (beeld)telefoon, whatsapp, of op gepaste (1,5 meter) afstand.

Groet mensen bewust als je ze tegenkomt en knoop even een praatje aan. Kijk ook wat je met jóúw mogelijkheden – en wat bij jóú past – voor anderen kunt doen en/of hoe je kunt aanhaken bij initiatieven of acties, in onze eigen stad bijvoorbeeld, of via je school, werk, facebook etc.

En probeer te geloven dat – ook al vóélt dat misschien niet altijd zo (denk maar aan het gedicht van de “voetstappen in het zand”) – God écht sámen met ons door deze crisis gaat. 

Hij wéét wat we doormaken, niet alleen wij hier in onze gemeente, maar ook héél Zijn wereld en héél Zijn mensheid. En hoeveel (veel grotere) crississen hebben de vele generaties vóór ons al samen met Hem doorstaan en zijn daar óók weer uit gekomen, soms heel snel, soms na jaren.

Wij wensen en bidden u en ons allemaal samen Gods diepe vrede, rust en Zijn zegen toe !

ds. Hans Kemperman en ds. Alfons van Vliet