Bolivia 2018

Beste gemeenteleden en vrienden van De Fontein,

Inmiddels gaan wij alweer een volgende week in waarin wij nog steeds niet elkaar kunnen en mogen ontmoeten. Kunt u het nog volhouden, zijn alle opgelegde maatregelen nog te dragen of word je er wat moedeloos onder?

Het valt lang niet altijd mee om gevoelens te uiten, wanneer je elkaar alleen via afstand per telefoon, internet ( en dan moet je wel de mogelijkheden hebben ), WhatsApp enz. kunt spreken.
Want laten wij wel wezen, het is mooi dat de techniek veel mogelijkheden biedt, maar het haalt het niet bij het ‘normale’ contact, een hand op je schouder of in vertrouwde kring bij elkaar zitten.

Anderhalve meter afstand lijkt niet veel, maar voor je gevoel is dat een kloof die er toe doet.
Niet in de verzorgingshuizen kunnen komen en op bezoek gaan bij bijvoorbeeld je ouders is niet gemakkelijk. Dagelijks worden wij daarmee geconfronteerd en zien wij de onmacht bij verzorgers en bewoners, die wel contact willen maar het niet mogen toelaten.

In de afgelopen week heb ik het boek  ‘Moeilijk te geloven. Leven in een klooster in Parijs’  van Suzanne van der Schot gelezen. Suzanne besluit in te treden in een klooster in het hartje van Parijs, waar ze de rust en stilte hoopt te vinden die onze moderne tijd zo ontbeert. Het is fascinerend haar zoektocht naar God te volgen, te ontdekken wie Jezus voor haar is en of het leven als non voor haar is weggelegd.
Ik ga u niet verklappen wat ze besluit te doen, maar wél wil ik een citaat uit haar boek aanhalen.
“We willen een spiritueel leven leiden en we willen de nieuwste films gezien hebben, we willen boeken lezen en we willen een succesvolle carrière. Dat gaat dus niet. Vrede hebben met de beperkingen en dan toch gelukkig kunnen zijn, is een teken van het leven accepteren zoals het is”.

Suzanne legt hierbij de vinger op een kwetsbare plek in ons leven! Vrede hebben met beperkingen … het is niet de vraag of wij dit kunnen, maar eerder of wij het willen! Dat vraagt moed, inzet en loslaten wat wij krampachtig willen vasthouden. Deze uitspraak in het boek bleef de afgelopen dagen dus nazingen in mijn hoofd.

Ik vraag mij af hoe onze samenleving er straks na de coronacrisis er uit gaat zien, hoe gaan wij de samenkomsten in De Fontein weer vorm geven? Moeten wij gedoseerd de kerk openstellen op zondag, hoe pakken wij dat praktisch op? Hoe moeten alle reguliere vergaderingen weer gestalte krijgen?
Vragen te over en oplossingen zijn nog niet in beeld te brengen. Graag willen wij weer alles onder controle krijgen; of dat haalbaar is zal de tijd leren en de ruimte die wij vanuit de regering krijgen.  Er zal de eerste maanden  gekeken moeten worden hoe wij de grenzen kunnen verruimen van ons contact binnen en buiten de kerk. Ik word erg bemoedigd door alle creatieve acties en vormen die er nu al zijn ontstaan.

Alle maatregelen die nu over ons heen worden uitgegoten bezorgen ons veel gevoelens van zorg en onrust.  Moeten wij op die gevoelens de focus houden, of is er meer?
Ja, er ís meer! Door Jezus’ dood ( en opstanding ) zijn wij nooit alleen in het lijden dat ons overkomt, Hij lijdt mee én met Hem kunnen wij dat lijden overwinnen. Daar moeten wij op vertrouwen, een christen is een mens van hoop! Laten wij dat elkaar voorhouden en elkaar daarmee blijven bemoedigen!

Ik besluit met een Bijbelgedeelte uit Hebreeën 11:1-3: “Geloof viert de werkelijkheid van wat wordt gehoopt, is het bewijs van gebeurtenissen die niet waarneembaar zijn. Want daardoor zijn de ouden tot getuigen geworden. In geloof verstaan wij dat de werelden zijn gesticht door het spreken van God, zodat wat waarneembaar is niet is ontstaan uit zichtbaarheden.”

Ik wens u ook in de komende week veel zegen, gezondheid, moed en doorzettingsvermogen toe.

Met een hartelijke groet,
Willem Dijkstra.

Beste gemeenteleden en vrienden van De Fontein.

Vóórdat ik met deze brief voor u / jullie aan de slag ben gegaan, heb ik eerst de persconferentie met minister-president Mark Rutte gezien. Ik was benieuwd welke ruimte er ons gegeven wordt, en waar wij nu de tanden nog moeten in zetten!  Het  blijkt nog een hele weg die afgelegd moet worden!  Voor ons als gemeente is het samenkomen in De Fontein – zoals wij dat zo graag weer willen – nog niet  weggelegd dus! Ouders met kinderen in de basisschool leeftijd zullen opgelucht ademhalen, na de mei vakantie kunnen hun kinderen de draad weer oppakken. Maar heel veel blijft eerst nog ongewijzigd, en er wordt nog steeds een enorm appél op ons uithoudingsvermogen gedaan. Ook het bezoeken van familie in  zieken-, bejaarden- en verzorgingshuizen is nog niet mogelijk.  In de afgelopen dagen las ik de blog van Pietje Nieuwland, die in de greep is geweest van het coronavirus  en haar herstel. Indrukwekkend, des te meer omdat mijn vrouw en ik Pietje (géén familie!) en haar man goed kennen. Daardoor komen de vragen en de pijn erg dichtbij. Haar blog inspireert mij om vol te houden en ervoor te zorgen dat het virus niet meer grip op onze samenleving gaat krijgen. Het hele verhaal kunt u terug lezen ( met toestemming van Pietje Nieuwland ) op de website van De Fontein  https://www.defontein058.nl/ . Hebt u geen internet en wilt u het graag lezen, stuur mij dan even een berichtje of bel even. Dan probeer ik een geprinte versie  bij u te laten bezorgen.

Dat het virus niet alleen onze gezondheid raakt maar ook onze “beurs”, is allang duidelijk. Het ene negatieve scenario na het andere duikt in de media voor onze ogen op. Persoonlijk vind ik het lastig objectief nieuws te onderscheiden van berichten die  halve waarheden verstrekken of soms zelfs de waarheid geweld aan doen.  Weet dus wát je leest, wáár je iets leest en ga na of het verstrekte  nieuws uit een betrouwbare bron komt. Goede journalistiek is ook nu zo belangrijk!

Opnieuw ben ik vóór, tijdens en na Pasen  bepaald bij de persoon van Petrus. Tot 3x toe verloochende hij Jezus, vóórdat de haan kraaide. In Lucas 22: 62 staat - nadat de haan gekraaid heeft-   “Hij gaat naar buiten, en eenmaal buiten huilt hij bitter.” Wat moet erop dat moment in deze Petrus om zijn gegaan? Je vriend verraden en bang zijn voor je eigen hachje, en wanhopig geen uitweg weten hoe dit goed te maken. Hoe moeten de andere discipelen Petrus beoordeeld of veroordeeld hebben? Noemt u het maar op. In Lucas 24 is Petrus er echter wél bij om naar het graf te gaan, en hij is verbaasd over wat hij aantreft. In het evangelie van Johannes lezen wij, dat Jezus zich een aantal malen aan de discipelen laat zien, waarna uiteindelijk in Galilea  Jezus de relatie met Petrus herstelt.  Jezus herstelt relaties, ook al lijkt het onmogelijk om het weer goed te kunnen maken! Jezus neemt het initiatief, niet Petrus! 

In deze onrustige en wellicht beangstigende situatie is het Jezus, die het initiatief neemt en ook nú nog relaties herstelt! De omstandigheden bepalen of beperken niet Zijn macht! Mattheus 28: 20 besluit met de belofte “en zie , Ik ben met u, al de dagen, tot aan de voleinding van de wereld”. 

Opnieuw wens ik u allemaal veel sterkte toe in de komende week. Met elkaar gaan wij het volhouden, omdat de Heer met ons mee gaat!

Met een hartelijke groet,

Willem Dijkstra, voorzitter

Beste gemeenteleden en vrienden van De Fontein,

Het paasfeest 2020 ligt weer achter ons, ongetwijfeld voor velen van ons het meest merkwaardige paasfeest dat wij ooit mee hebben gemaakt. Geen feest in de kerk, geen bezoekjes bij ouders, kinderen, familie  of vrienden.  Wat mij opviel in de media was het vreemde besef dat een gemis aan de lijve wordt gevoeld,  dat er geen moment is om ‘samen’ te zijn. Nu gaat een ieder dat op zijn eigen wijze invullen;  het journaal laat bijvoorbeeld zien dat de woonboulevards vrijwel geen kopers over de vloer krijgen op 2e paasdag. Het is maar net vanuit welk perspectief Pasen belangrijk kan zijn.

Vandaag lazen wij thuis Lucas 24, en opnieuw vanuit de Naardense Bijbel. Daar staan een paar verzen in die mij in het bijzonder opvielen. Vers 12, waarin Petrus weer wordt genoemd, die naar het graf gaat en vol verwondering terug komt bij de andere apostelen! Vervolgens komt de geschiedenis van twee apostelen onderweg naar Emmaüs, zonder dat zij het zien loopt Jezus met hen op. Jezus moet hen tot de orde roepen met de vraag waar zij onderling zo druk over praten. Dan pas gaan ze vertellen wat er in de afgelopen  3 dagen is gebeurd.  In vers 27 staat dan: “En beginnend bij Mozes en bij alle profeten, legt hij hen uit wat in alle geschriften over hem gaat.”

Beginnend bij Mozes!  Dat moet een geweldige en uitgebreide uitleg zijn geweest! Fascinerend! Zij moeten aan Zijn lippen hebben gehangen, dat kan niet anders. Later gaan ze vertellen bij de overige apostelen dat de Heer werkelijk is opgewekt.  Ze zetten alles uiteen, en dan opeens staat Jezus in hun midden! Vers 37: “Maar geschrokken en zeer bevreesd hebben ze gedacht een geest te aanschouwen.”

In de volgende verzen dringt het nóg niet door dat het de Heer is die in hun midden staat, dat moet pas tot hen doordringen nadat Jezus een moot gebakken vis opeet!

Vers 45: “Dán opent hij hun verstand om de Schriften te verstaan.”  

Wát een opeenstapeling van gebeurtenissen die je verstand te boven gaan! Het openen van het verstand om te begrijpen wie Jezus is, en wat Hij voor ons heeft gedaan is niet afhankelijk van onze kennis, wetenschap of intelligentie! Jezus opent ook ons verstand om te begrijpen wat Pasen werkelijk voor ons inhoudt. En dat is er niet afhankelijk van of wij in onze eigen vertrouwde Fontein het paasfeest kunnen vieren. Jezus zelf neemt steeds het initiatief om ons ‘verward’ verstand tot rust te krijgen.

Moeten wij alles begrijpen en logisch beredeneren?  Ik denk het niet, maar wat ik wel weet en lees vanuit het evangelie naar Lucas, is dat Jezus precies weet wat er in ons omgaat en op welke wijze wij rust en vertrouwen in Zijn macht kunnen vinden.

Tot slot, Romeinen 8: 16-17 waarin wij lezen: ”De Geest zelf betuigt mee met onze geest dat wij kinderen van God zijn. Indien kinderen, dan ook erfgenamen: erfgenamen van God en mede-erfgenamen met Christus, daar we immers mét hem lijden om ook mét hem verheerlijkt te worden.”
De Heer is waarlijk opgestaan, dat moeten we aan elkaar blijven doorgeven. Niet alleen met Pasen , maar óók in het komende jaar, totdat wij het volgende Paasfeest wellicht weer mogen vieren!

Met een hartelijke groet,
Willem Dijkstra, voorzitter

Beste gemeenteleden en vrienden van De Fontein,

Deze week hoorde ik vanuit onze werkkamer een nauwelijks hoorbare ‘piep’, die ik zo snel niet kon thuis brengen. Na een speurtocht op de overloop en zolder bleek de rookmelder defect te zijn; en niet alleen die op zolder was defect, maar zelfs óók de melder op de overloop. Binnen de garantietermijn defect, maar snel verholpen en vervangen door nieuwe  die ons door de  Brandwondenstichting werden toegestuurd.  

Vandaag realiseerde ik mij, dat ik blindelings vertrouwde op de werking van beide toestellen en dat was dus niet juist! Het was een ‘schijnzekerheid’  die geen zekerheid bleek te geven.  En dan ga je nadenken in deze tijd van onzekerheid, die dagelijks met ons op de loop wil gaan. Had ik beter kunnen weten, en vaker de toestellen moeten testen? Misschien ben ik daarin tekort geschoten.  

Zit hierin ook een les hoe ik en wij ons voor kunnen bereiden op de komst van onze Heer Jezus Christus? Wat willen wij graag een aanwijzing of teken zien om ons op te kunnen richten. Juist nu er nog zoveel onzekerheid is over hoelang wij nog met alle maatregelen rondom het Coronavirus te maken hebben. Het einde is nog lang niet in zicht. Wat doet dat met je persoonlijk, en met ons als gemeente? Wanneer mogen wij weer bij elkaar komen? En wat zouden wij graag het Paasfeest weer in de eigen kerk willen vieren!  Dit jaar zit dat er niet in, dus is het alleen mogelijk dit thuis te kunnen beleven. 

Opnieuw is er weer veel werk verzet om via het internet ons deelgenoot te laten maken van de opnames uit De Fontein of via andere kanalen. Ik hoop dat deze diensten u mogen bemoedigen en steun kunnen geven in de komende Paasdagen en in de week daarna.

 Aan de natuur kunnen wij dagelijks zien (én horen) dat het voorjaar los breekt. Jezus vergelijkt dat wel met Zijn komst naar deze wereld om aan te geven dat zijn komst niet ver meer is. En met het Paasfeest staan wij erbij stil dat Jezus op de derde dag na zijn kruisiging is opgestaan. En dat is geen ‘schijnzekerheid’, maar échte zekerheid! Wij mogen zeker weten dat zijn opstanding ons het leven geeft tot in eeuwigheid.

 De beide Maria’s komen bij de begraafplaats aan, zo beschrijft  Mattheüs 28: 5-7 ons, de bewakers beven en worden als doden. Maar ten antwoord zegt de engel  tot de vrouwen: “weest gij niet bevreesd; ik weet immers dat ge Jezus zoekt, de gekruisigde; hij is niet hier, want hij is opgewekt, zoals hij heeft gezegd; komt, ziet de plek waar hij heeft gelegen; maakt snel voort en zegt  aan zijn leerlingen dat hij is opgewekt uit de doden, en zie, hij gaat u vóór naar Galilea,- dáár zult ge hem zien; zie, dit had ik u te zeggen!” … vers 9: “En zie, Jezus komt hun tegemoet en zegt: met vreugde gegroet! “ ( Naardense Bijbel ). Wát een bemoediging, dat Jezus zegt: “Met vreugde gegroet!”

 Laten wij ons daar op richten en aan elkaar doorgeven dat Jezus ons wil begroeten, deze dagen voor het Paasfeest, tijdens het Paasfeest en ook daarna !

Ik wens u namens de kerkenraad gezegende dagen toe en een Paasfeest waarin de opgestane Heer centraal zal staan.

 Willem Dijkstra, voorzitter.

Lieve mensen,
 
Dit zijn de dagen van ons geloof. Dit is de Stille Week waarin wij het lijden en sterven van onze Heer gedenken. En stil is het geworden. Stil zijn onze straten, stil en leeg onze kerken, stil onze huizen, stil is ons hart. 

Dit zijn de dagen van ons geloof. We horen en lezen het verhaal van Jezus die heeft geleden, is gekruisigd, gestorven en begraven. Als er ooit dagen zijn geweest waarin wij beseffen dat het kruis midden in het leven staat, dan zijn het deze.  
 
Dit zijn de dagen van ons geloof. Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Stille Zaterdag. Niet omdat deze dagen zo wit, zo goed en zo gerust zijn, maar omdat we het in witte licht van het Heilig Avondmaal en in het goede van Jezus’ dood geloven.  
 
Dit zijn de dagen van ons geloof. Pasen, hart van ons geloof. De Heer is waarlijk opgestaan, en wij met Hem. Als er ooit een paasmorgen is geweest waarop wij de verwondering en verwarring van de vrouwen en de discipelen voelen over het lege graf, dan is het deze bewogen Pasen. Feest van geloof dat Gods leven sterker is dan de dood.  
 
Dit zijn de dagen van ons geloof. Vorige week heeft koning Willem Alexander gebeld met de scriba van onze synode, ds. René de Reuver. Hij sprak over de betekenis van het Paasfeest in deze bijzondere tijd. En had een boodschap voor ons allen: “Pasen is het feest van de wederopstanding. In deze crisistijd krijgt geloof in de wederopstanding extra lading!”
 
Dit zijn de dagen van ons geloof. Van waken, bidden en wachten op God. En van het goede doen. Voor u allen deze paasdagen het gebed van Franciscus van Assisi:  
 
Heer, maak mij een instrument van uw vrede.
Laat mij liefde brengen waar haat is.
Laat mij vergeving brengen waar schuld is.
Laat mij eenheid brengen waar tweedracht is.
Laat mij waarheid brengen waar dwaling is.
Laat mij geloof brengen waar twijfel is.
Laat mij hoop brengen waar wanhoop is.
Laat mij licht brengen waar duisternis is.

Laat mij vreugde brengen waar verdriet is.   
Heer, maak dat ik er meer op uit ben
te troosten dan getroost te worden,
te begrijpen dan begrepen te worden,
te beminnen dan bemind te worden.
Want door te geven ontvangen we,
door onszelf te vergeten vinden we,
door te vergeven wordt ons vergeven,
door te sterven verrijzen we tot het eeuwige leven.
 
Ik wens u een gezegende Pasen.  
 
Wim Beekman, Classisdominee Fryslân